કોરોનાનો કકળાટ , હાસ્યની હળવાશ – ૫
કોરોના સાથે કબડ્ડી રમતા આજે કેટલામો દિવસ થયો એ પણ યાદ નથી. ૨૦ તારીખ પછીની છૂટમાં લોકો એમ બહાર નીકળ્યા જાણે વાનખેડેમાં મેચ પૂરી થયા બાદ પબ્લિક બહાર નીકળતી હોય. એટલે સરકારે પણ કહ્યું ઘરમાં જ પડ્યા રહો. તમે નથી સુધરવાના. સાલું રોજ રવિવાર જેવું લાગે છે. વાંચનમાં કંટાળો આવે, ફિલ્મો જોઈ થાકી ગયા, વેબ સિરીઝ જુઓ તો એકલામાં જોવાય એવી હોય. સાલી ઘરમાં બેઠા બેઠા ગાળો પણ ભુલાઈ ગઈ છે, બહાર જવાતું નથી, ઘરમાં મન લાગતું નથી, કોઈને કહેવાતું નથી, મનથી સહેવાતું નથી, ઓફિસ ભુલાતી નથી, ઉઘરાણી નીકળતી નથી, રૂબરૂ મળાતું નથી, વિડિયો કોલમાં ફાવતું નથી, ખોટું સહન થતું નથી, સાચું કહેવાતું નથી, અધૂરા કામ પૂરા થતા નથી, નવા કામ શરુ થતા નથી, ઘરમાં હોટેલ જેવું બનતું નથી, વખાણ કર્યા વગર ખવાતું નથી, ઊંચા અવાજે બોલાતું નથી, ધીમેથી કઈ સંભળાતું નથી, ખડખડાટ હસાતું નથી અને મનમાં રડાતું નથી, દેશની સરકાર ને કહેવાતું નથી અને ઘરની સરકાર સમજતી નથી, આવા બધા વિચાર મગજમાં ચાલતા હતા ત્યાં જ રસોડામાંથી અવાજ આવ્યો, શું ખાશો? મેં કહ્યું એક કામ કર, આ સોફા, પલંગ, શોકેસ બધું એક બાજુ લઈ લે… ગલોટિયાં ખાઈશ, ગલોટિયાં. આ સંભાળતા જ જેમ આરતી પછી સાક્ષાત માતાજી પ્રગટ થયા હોય એમ મારી વાઈફ સામે આવી. મને કહે આ વટાણા ફોલો, સાંજે પુલાવ બનાવવાનો વિચાર છે. ફાઈનલ ડિસીઝન સંભળાવીને એ ફરી મોરચે ગઈ. અને હું વટાણાને જોવા લાગ્યો. મારા બેટા એકાદ વટાણાએ મને આંખ મારી, મારી મસ્તી કરી હોય એવું લાગ્યું. બાલ્કની પાસે ઊભો હતો ત્યાં નીચે ડોળા ઝૂમ કરીને જોયું તો કોરોના જતો હતો. પણ એને કોઈ ઘરાક નહોતો મળતો. જે દેખાતા હતા બધાએ માસ્ક પહેર્યો હતો.
હું ઘરમાં આવ્યો ત્યાં દીકરીએ ટીવીનું રીમોટ દબાવ્યું, ચૅનલ બદલી અને એક ફિલ્મ આવી. જેમાં અવાજ આવ્યો “આક્રમણ.” મેં પૂછ્યું બેટા આ કઈ ફિલ્મ છે? બેબી એ કહ્યું બા- હુબલી. મેં કહ્યું બા- હુબલી? આ કઈ ફિલ્મ? દીકરીએ કહ્યું પપ્પા “ બાહુબલી ”
અચ્છા બાહુબલી. સામ સામે બંને સેના ઊભીતી. કાપા કાપી ચાલતી હતી. કોઈના ગળા કપાય અને કોઈના હાથ. મારૂં ધ્યાન ફિલ્મમાં ચોટી ગયું. ત્યાં અવાજ આવ્યો.
તમે લોકો આવી રીતે બધાને મારો છો?
મેં આસપાસ નજર કરી કે અવાજ ક્યાંથી આવ્યો? દીકરી તો ફિલ્મ જોઈ રહી હતી અને એની મમ્મી કિચનમાં રસોઈમાં વ્યસ્ત હતી.
હું બોલ્યો, કોરોના…
અવાજની દિશઆમાં જોયું તો મારી જ બાજુમાં કોરોના બેઠો હતો.
કોરોના… રાડ પાડતા હું લગભગ ઉછળ્યો.
ગભરાવ નહીં હું તમને કઈ નહિ કરું. આ તો જરાક ફિલ્મ જોવાનો મૂડ બન્યો કે આવી પહોંચ્યો.
તું આવ્યો ક્યાંથી..?
બારીમાંથી. આમ તો હું ગમે ત્યાં ફરતો હોઉં ને. જો કોઈના શરીરમાં જવું હોય તો…
મેં તરત જ ટેબલ પર પડેલું સેનેટાઈઝર ઉપાડ્યું અને હાથ પર લગાડ્યું.
મેં કહ્યુંને કે તમને હું કંઈ નહીં કરું. તમારા ઘરમાં બધા નિરોગી છે. ત્રણ ટાઈમ લીંબું વાળું ગરમ પાણી પીઓ છો. ચ્યવનપ્રાશ ખાઓ છો, દર પાંચ મિનિટે હાથ ધુઓ છો, અને માસ્ક વાપરો છો.
યાર, આમ અચાનક કોઈના ઘરમાં ન ઘુસાય?
અરે ઘરમાં તો શું, હું કોઈના દેશમાં પણ ઘુસી જાઉં. અને કોઈના શરીરમાં પણ. આજકાલ આખી દુનિયામાં આપણી જ બોલબાલા છે!
હા એ તો છે.
વ્યાસપીઠ પર જેમ કોઈ કથાકાર બેઠા હોય એમ કોરોના બિન્દાસ મારા સોફા ઉપર બેઠો હતો. અને સામે ચાલી રહ્યું હતું બાહુબલી. કટપ્પા બંને હાથમાં તલવાર લઈને રાક્ષસ સેનાનો સંહાર કરતો હતો અને બાહુબલી પણ એક સાથે ત્રણ ત્રણ જણાનાં માથા વાઢી નાખતો હતો. ત્યાં એ બોલ્યો…
જુઓ જુઓ, જરાય દયા નથી..
હા, બાહુબલીમાં દયા નથી. દયા તારક મહેતામાં છે. જો કે એમાં પણ હવે નથી. ક્યારે આવશે એનીયે ખબર નથી.
અરે હું આ તમારા હીરોમાં દયા નથી એમ કહું છું. જુઓ તો બધાને કેવા લોહીલુહાણ કરે છે. ચારે બાજુ લોહીની નદીઓ વહે છે. એના કરતા તો હું બહુ સારો.
શું..? અલ્યા તું કઈ રીતે સારો? તારા લીધે તો આખી દુનિયામાં લાખો લોકો મરી ગયા છે અને મરે છે…
હા પણ મેં કોઈને લોહી લુહાણ કર્યા? ગળા કાપ્યા? હાથ પગ તોડ્યા? જુઓ હું જેના શરીરમાં પ્રવેશ કરું છું એને કેટલા આરામથી શાંત કરી દઉં છું. ના કોઈ દુખાવો, ના કોઈ લોહીની ઉલ્ટી કે ના કોઈ તકલીફ. ઉધરસ ખાતા ખાતા એનું ખાતું બંધ થઇ જાય. અને ઘર સુધી લાવવાનો પણ ખરચો નહિ. બારોબાર બધું પતી જાય.
મારો બેટો કોરોના પોતાની જાતને બાહુબલી કરતાય વધારે સ્માર્ટ સમજતો હતો. જો કે વાત તો એની સાચી જ હતી. અત્યાર સુધી કોરોનાને લીધે કોઈનું લોહી વહ્યું નહોતું. હા, લોહીના સંબંધવાળા જુદા થઇ ગયા હતા. ત્યાં જ દીકરીએ ચૅનલ બદલી અને ટીવી પર અમિત શાહ દેખાયા. જે કહેતા હતા કે જો વડાપ્રધાનની વાત નથી માની અને પાછા રસ્તા પર આવ્યા તો હવે ગલી ગલીમાં મિલિટરી દેખાશે અને સેનાના જવાન ઘરની બહાર નીકળેલા નમુના સાથે શું કરશે એ એમને જ ખબર. મેં બાજુમાં જોયું તો કોરોના જગ્યા પર નહોતો. કદાચ અમિત શાહ ને જોઈ ભાગી ગયો હશે.
કોરોના દેખાયો? પત્ની એ પૂછ્યું.
તને કેમ ખબર પડી?
આ તમારા મોઢા પર દેખાય છે કે તમે હમણાં કોરોના જોયો હોય.
મમ્મીની વાત સાંભળી દીકરી હસી પડી અને હું પણ હસી પડ્યો.
હાશ.. કોરોના ગયો…
છેલ્લે છેલ્લે…
બોસ : મેં તને સવારે ફોન કરેલો ત્યારે તારી વાઇફએ ઉપાડ્યો અને કીધું કે તું કપડા ધોતો હતો તો પાછળથી ફોન કેમ ના કર્યો?
નોકરિયાત : સાહેબ મેં થોડી જ વારમાં ફોન કરેલો અને શેઠાણી એ ઉપાડેલો અને કેતા હતાં કે સાહેબ વાસણ માંજે છે…..
પછી ફ્રી થઈને તમારે પણ કરવો જોઈએ ને ?
સમજે તે સમજદાર
અશોક ઉપાધ્યાય